ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ.
Του Γιάννη Αν. ΛΟΥΚΑ
Σχεδόν έχει γίνει φράση – κλισέ: « Κλείνει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης» , αποφαίνονται βαρύγδουπα οι περισσότεροι αναλυτές. Ας το δεχτούμε, λοιπόν, κι εμείς οι αδαείς! Ώσπου, όμως, να αρχίσει να “ανοίγει” ένας άλλος κύκλος ( που προς το παρόν δεν έχει φανεί ), μάλλον θα συνεχίσουμε από αδράνεια να κινούμαστε πάνω στον ίδιο κύκλο, σίγουρα με φθίνουσα ταχύτητα. Το λέει, άλλωστε, και στο τραγούδι η Αλεξίου:
« Φτάνει, φτάνει, φτάνει,
η ζωή μου κύκλους κάνει.»
Κι ενώ πάω να βάλω τις ακατάστατες καταστάσεις τού σήμερα σε μια λογική σειρά, με γεωμετρική απεικόνιση, με ερμηνεία φυσικών μεγεθών, νά σου ο εντός μου αντιρρησίας να τα γκρεμίζει όλα, να αμφισβητεί τα πάντα:
- « Βλακείες, ωραιολογίες και αμπελοφιλοσοφίες ! Κανένας κύκλος δεν κλείνει, γιατί, απλούστατα, ποτέ δεν υπήρξε κύκλος!»
Και συνεχίζει, επιχειρηματολογώντας:
- « Ο κύκλος είναι ένα σχήμα “ κανονικό”, συμμετρικό, ολοκληρωμένο, ομαλό, δύσκολο στην κατασκευή, αλλά αισθητικά κορυφαίο!»
- «Έχει καμιά απ’ αυτές τις ιδιότητες η Μεταπολίτευση;», συνέχισε, ρωτώντας.
- « Και, ως γνωστόν, ο κύκλος ορίζεται από το κέντρο του και την περιφέρειά του.»
- « Η Μεταπολίτευση, όμως, διέλυσε το Κέντρο, τόσο το πολιτικό, όσο και το αστικό ( βλέπε Κέντρο της Αθήνας – μη ελληνική πλέον επικράτεια).»
- «Το ίδιο έπραξε και με την Περιφέρεια: εγκαταλείφθηκε, μαράζωσε, αστικοποιήθηκε.»
- « Τότε, λοιπόν, τι στο καλό “Κύκλος” είναι αυτός, που δεν έχει ούτε Κέντρο ούτε Περιφέρεια ; Να βρείτε άλλο σχήμα!»
Γκρινιάρης ο αντιρρησίας, αλλά μπορεί να έχει και δίκιο. Σε αναζήτηση, λοιπόν, καταλληλότερης έκφρασης – σχήματος :
· Πώς θα φαινόταν η “έλλειψη”, δηλαδή το” οβάλ”: « η έλλειψη της Μεταπολίτευσης;» Καλούτσικο φαίνεται: παραπέμπει στο έλλειμμα, στην έλλειψη παιδείας, αγωγής, ευσυνειδησίας, εντιμότητας, καλαισθησίας…
· Τι θα λέγαμε για την “υπερβολή”; Κι αυτό κάτι λέει: υπερβολική κατανάλωση, υπερβολικός δανεισμός, υπερβολικό Δημόσιο, τσαμπουκάς καθ’ υπερβολή…
· Κι όσο για την “ παραβολή”: δεν είν’ κακό. Μας θυμίζει την παραβολή του Ασώτου Υιού, του Άφρονος Πλουσίου, των Ταλάντων.
Πολλές εναλλακτικές λύσεις, λοιπόν : η Έλλειψη της Μεταπολίτευσης, η Υπερβολή, η Παραβολή. Γιατί να επιμένουμε στον Κύκλο της Μεταπολίτευσης;
Και βέβαια, περιοριζόμαστε στα καμπύλα σχήματα, καθώς τα γωνιώδη τρυπάνε και τσιμπάνε σαν τα “γμαράγκαθα” και “ τ’ς καγίλες”.
Κι εκεί που ήμουν έτοιμος να θέσω το θέμα της επιλογής του κατάλληλου γεωμετρικού σχήματος, αρχικά σε δημόσια διαβούλευση και στη συνέχεια σε δημοσκόπηση, να και πάλι ο γνωστός αντιρρησίας:
- « Αρκετά καλή η δουλειά σου, αλλά το πλέον κατάλληλο σχήμα, που εκφράζει απόλυτα τη Μεταπολίτευση, δεν το προσέγγισες.»
- « Και ποιο είναι αυτό, παρακαλώ;», είπα με δύσπιστη απορία.
- « Να το πάρει το ποτάμι;», μου είπε με μια ψιλο – ειρωνεία, που άρχιζε να με εκνευρίζει.
Τι στο καλό, εδώ έχω εξετάσει τα πιο περίεργα σχήματα!
- «Ποιο θεωρείτε ως το καταλληλότερο σχήμα για το χαρακτηρισμό της Μεταπολίτευσης;» που θα’ λεγε και το γκάλοπ.
« Μα, φυσικά, τη ΣΠΕΙΡΑ.», μου απάντησε. « Στην ουσία είναι κύκλος, και μάλιστα πολλοί κύκλοι, που ο ένας εμπεριέχεται στον άλλον, σαν τις ρώσικες κούκλες, τις μπαμπούσκες. Έχεις την ψευδαίσθηση ότι κινείσαι σταθερά σε έναν κύκλο, αλλά σιγά – σιγά η σπείρα σε βυθίζει ή σε οδηγεί σε ένα αδιέξοδο κέντρο. Ο μόνος δρόμος επιστροφής είναι να ακολουθήσεις την αντίστροφη πορεία, που είναι, όμως, πολύ αργή, πολύ κουραστική, πολύ ανηφορική. Μήπως όλα αυτά σου θυμίζουν τίποτα από Μεταπολίτευση; Ή κατιτί από το σήμερα; Και μην ξεχνάμε ότι με τη μελέτη της Σπείρας ασχολήθηκε ολόκληρος Αρχιμήδης!»
- « Ναι, αλλά…», απαντάω εγώ τώρα ως αντιρρησίας, « η Σπείρα είναι και παρεξηγήσιμη λέξη, μπορεί να εκληφθεί και διαφορετικά.»
- « Αδύνατον!», μου απαντάει αμέσως, « κανένας δεν πρόκειται να συνδέσει τη μαθηματική Σπείρα με τις σπείρες που καταληστεύουν το δημόσιο χρήμα, με κομπίνες, με μαιμούδες, με λαμογιές, με μίζες, με φακελάκια, με διαφθορά, με,με…Σε διαβεβαιώ κανείς. Στην Ελλάδα ζεις.»
Μετά απ’ αυτές τις διαβεβαιώσεις, δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ ,τουλάχιστον, πείσθηκα. Καθιερώθηκε, λοιπόν : « η Σπείρα της Μεταπολίτευσης», πληθυντικός: « οι σπείρες της Μεταπολίτευσης.» Κι αν ακούσετε στο εξής ότι «κλείνουν οι σπείρες της Μεταπολίτευσης», τότε κάτι καλό μπορεί να προμηνύεται για την εποχή της μετα – Μεταπολίτευσης.
Με γεωμετρική ευκλείδεια συνείδηση,
ΙΑΛ
ΥΓ1 : Η σπείρα, ένα αρμονικό, ανελικτικό και εξελικτικό σχήμα, προκρίθηκε και για το λόγο ότι περιέχει το πιο παγκοσμιοποιημένο ελληνικό γεωμετρικό γράμμα, το γνωστό μας π.
ΥΓ2 : Το άρθρο αφιερώνεται στα παιδιά που γράφουν Πανελλήνιες, στους γονείς που αγωνιούν και σε όσους εκπαιδευτικούς επιμένουν… έστω και κακοαμοιβόμενοι.
ΥΓ3: Το άρθρο ΔΕΝ αφιερώνεται στις πάσης φύσεως σπείρες της Μεταπολίτευσης (επώνυμες κι ανώνυμες και γενικώς), που δημιούργησαν για τα προαναφερόμενα παιδιά μια ζοφερή πραγματικότητα.
ΥΓ4: Το κείμενο δεν αφορά τη ‘’Σπείρα-Σπείρα’’ του Κραουνάκη.
ΥΓ5 : Στο παρόν άρθρο παρατηρείται μεγάλος “συνωστισμός” γεωμετρικών και μαθηματικών όρων, όπως στην καταστροφή της Σμύρνης. « Συνωστισμός» κι εκεί. Τόσο απλά. Α, ναι, να μην το ξεχάσω : Ο « Συνωστισμός» εισήλθε και στη Βουλή των Ελλήνων. «Συνωστισμός» Κομμάτων εννοώ. Εσείς τι νομίσατε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου